خداوند در آیه 105 سوره انبیاء می فرماید: وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ؛ و در حقیقت، در زبور پس از تورات نوشتیم که زمین را بندگان صالح و شایسته ما به ارث خواهند برد.

پس زمین به عنوان قرارگاه خلیفه الهی در نهایت در اختیار بندگان صالح خداوند قرار خواهد گرفت. این بندگان صالح در اصطلاح قرآن، دو مصداق عام و خاص دارد. مصداق خاص آن ، همان کسانی هستند که خداوند از آنان گاه به «عالین» یاد کرده و دسترسی ابلیس به مقام آنان را غیر ممکن شمرده است(ص، آیه 75) و گاه دیگر از آنان به عنوان «مخلصین» و کسانی معرفی می کند که ابلیس هیچ گونه راهی برای سلطه بر آنان ندارد تا ایشان را فریب دهد(حجر، آیات 39 و 40)؛ زیرا خداوند آنان را خالص گردانیده و در مقام برتر و عالی قرار داده است. اینان همان کسانی هستند که خداوند آنان را بر اساس آیاتی از جمله آیه 33 سوره احزاب از هر گونه رجس و پلیدی منزه و پاک گردانیده و تطهیر نموده و در مقام عصمت قرار داده است.

مصداق عام آن نیز پیامبران صالح الهی هستند که خداوند در آیاتی از جمله آیات 39 و 46 سوره آل عمران و 85 سوره انعام و مانند آن ها از آنان یاد کرده است.

امام زمان(ع) بر اساس آیه 105 سوره انبیاء و روایات تفسیری وارث پیامبران است و به عنوان مصداق اتم و اکمل بندگان صالح زمین را به ارث می برد.

البته معلوم است که ارث بردن زمانی معنا پیدا می کند که نوعی مناسخت و هم سنخ بودن میان آن کسی که ارث می گذارد با آن که کسی که ارث می برد، باشد همان طوری که میان پدر و فرزند این سنخیت وجود دارد. البته وقتی طبقه اول ارث هستند نوبت به طبقه دوم و سوم نمی رسد. پس وقتی کسی آن چنان هم سنخیت با پیامبران دارد که دیگر جا برای دیگری نمی رسد، او تنها کسی است که از پیامبران ارث می برد.

در زیارت وارث این مطلب برای امام حسین(ع) اثبات شده است؛ البته این به معنای اختصاص نیست، بلکه همه امامان (ع) این گونه هستند، ولی به دلایلی در امام حسین(ع) این معنا روشن تر است؛ زیرا همه خصوصیات و ویژگی ها و مسئولیت های پیامبران در امام حسین(ع) نمود بیش تر و روشنی یافته است؛ چرا که هدف و فلسفه بعثت بر اساس آیه 25 سوره حدید، قیام برای عدالت قسطی بود که امام نیز این گونه قیام کرده است.

فرزند ایشان حضرت مهدی(عج) نیز به همین فلسفه حسینی قیام می کند و بر آن است تا عدالت قسطی را در تمام جهان حاکم کند؛ اما از آن جایی که مردم در زمان امام حسین(ع) در قیام همراهی نکردند، آن قیام با شکست مواجه شد، ولی در آخر الزمان چون این همراهی با قیام توده های مردم خسته از ظلم و ستم پدید می آید، قیام امام مهدی(ع) این مصلح کل موفقیت آمیز خواهد بود. این گونه است که در آخر زمان حقیقت آیات 25 سوره حدید و 55 سوره نور و آیه 105 سوره انبیاء ظهور می یابد و مردم مستضعف علیه مستکبران قیام می کنند و خواهان عدالت قسطی می شوند.